Obrabiarki nie na prąd?
Wytwarzanie narzędzi z metalu nie jest nowym pomysłem, nie jest nawet starym - kwalifikuje się do prehistorii. Jednak gdy okazało się że nie wszystko da się wykuć albo odlać z płynnego surowca, nadszedł czas frezarek.
Patrząc szerzej na to czym jest obrabiarka, dostrzegamy że nawet zwykły pilnik można podciągnąć pod definicję. Jednakże wraz z rewolucją przemysłową, zaszła potrzeba szybszego i dokładniejszego wykonywania elementów o dokładnych wymiarach. Powstawały więc maszyny, które miały jedno zadanie, ale robiły je bardzo dokładnie - np. wiertarki stołowe, którym jedynym celem było wykonywanie pionowych otworów w surowcu, w dokładnie ustalonym miejscu i wiertłem o odpowiedniej średnicy. To dało początek pomysłom aby stworzyć maszyny o większych możliwościach, które wciąż wykonywały by obróbkę materiału z ogromną dokładnością. Stało się to jednak możliwe dopiero z rozwojem technologii komputerowych i odpowiednich sposobów programowania urządzeń.
Uniwersalne urządzenie w wielu gałęziach przemysłu
Frezarki to urządzenia umożliwiające obróbkę powierzchni płaskich i kształtowych, jak koła, gwinty, rowki, czy koła zębate. Wykorzystywane są one w warsztatach oraz zakładach produkcyjnych. Maszyny sterowane komputerowo z kolei umożliwiają produkcję seryjną elementów, które powinny cechować się dużą precyzją i powtarzalnością. Doskonale sprawdzą się podczas obróbki różnego rodzaju materiałów, jak metal, drewno, czy tworzywo sztuczne. Możliwość komputerowego zaprogramowania parametrów, jakimi powinny się charakteryzować powstające w ten sposób przedmioty, pozwala osiągnąć niezwykłą precyzję i wytwarzać w krótkim czasie identyczne elementy, co nie byłoby możliwe w przypadku sterowania ręcznego.
Wiertarka ale nie do końca -Honownica
Honownica - obrabiarka służąca do honowania, tzn. obróbki wykańczającej bardzo dokładnych powierzchni (najczęściej otworów), w których wymagana jest wielokierunkowa struktura powierzchni (np. cylindry silników spalinowych), co bardzo trudno jest osiągnąć np. poprzez szlifowanie otworów.
Budowa i zasada działania
Honownica składa się z: korpusu, układu napędowego, wrzeciona, oraz przegubowo przymocowanego do niego narzędzia. Narzędziem stosowanym do honowania jest głowica wyposażona na obwodzie od trzech do dwunastu osełek. Podczas gładzenia głowica połączona przegubowo z wrzecionem obrabiarki wykonuje ruch obrotowy oraz ruch posuwisto-zwrotny. Skojarzenie tych ruchów powoduje, że każde ziarno osełki zakreśla linię śrubową. Prędkość obrotowa głowicy nie powinna być wielokrotnością podwójnych posuwów głowicy, mamy wtedy pewność, że każde ziarno osełki nie trafi na te same tory obróbki. Najczęściej spotyka się honownice z posuwem ręcznym, wtedy najlepsze efekty przynosi obróbka z licznymi zmianami prędkości posuwu.
Poza honownicami do otworów są także spotykane honownice do powierzchni płaskich, stożków, powierzchni sferycznych i wałów.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Honownica